Daj przestrzeń i bądź blisko - o relacji z nastolatkiem

Wielu rodziców adolescentów zgłaszających się do gabinetu po pomoc, w poczuciu bezradności wobec swojego dziecka, stawia sobie pytania „Co robić, aby czuł że jestem, że może mi ufać?” paradoksalnie też „Czego unikać w relacji z nastolatkiem?”.

Czego potrzebuje nastolatek?

Oprócz zniesienia nadmiernej kontroli, młody człowiek chce żeby było „normalnie”. Potrzebuje zwyczajnego bycia razem, bliskiej relacji ze swoimi rodzicami. Nastolatek nie odrzuca rodziców na rzecz swoich rówieśników, choć oczywiście ci drudzy, są teraz bardziej ważni. Odrzuca to, co rodzice proponują- kontrolę, ocenianie, doradzanie. Jeśli dziecko nie otrzymuje od swoich rodziców więcej niż w/w, wówczas koncentruje się na relacjach rówieśniczych. Nastolatkowie zapytani wprost o swoje potrzeby związane z rodzicami, nie twierdzą że ich nie  potrzebują, że relacja z nimi jest zbędna.  Młodzi ludzie pragną aby rodzice traktowali ich "normalnie", aby ich relacja była "normalna". 

"Normalna relacja" według nastolatka

Oznacza to tyle, że w „normalnej” relacji młody człowiek, nie doświadcza bycia pouczanym, strofowanym czy kontrolowanym przez wypytywanie o jego sprawy. Nastolatek mógłby doświadczyć „normalnej relacji” gdyby miał okazję w miarę regularnie spędzać czas z rodzicami w atmosferze pozbawionej kontroli, oceniania i doradzania. Nie chodzi o to, aby na okoliczność tego czasu, wymyślać „fajerwerki”, "cuda na kiju". Nie.  Wręcz przeciwnie, chodzi tu o czas, w którym można poddać się wspólnie aktywności, która jest lubiana przez wszystkich. Może to być jakiś sport, gra, wizyta w galerii sztuki, czy spacer z psem lub kilkudniowy, zaplanowany rodzinnie wyjazd. Niech to będzie cokolwiek, byleby nastolatek mógł robić to z jednym bądź najlepiej z obojgiem rodziców, kierując wówczas uwagę na tę aktywność i związane z nią interakcje.

Dbałość o regularne, wspólne spędzanie czasu, bez wpatrywania się w smartfon czy rozmawianie z kimś innym przez telefon, sprzyja pielęgnowaniu bliskości między ludźmi. Za zadbanie o wspólne aktywności, od najmłodszych lat życia dziecka, odpowiedzialny jest rodzic.  Jeśli  dziecko we wczesnych latach doświadczało obecności rodzica, spędzając czas wspólnie z nimi, wówczas dla nastolatka taki rodzaj bycia razem będzie czymś naturalnym.  Natomiast, jeśli w rodzinie nie ma zwyczaju wspólnego spędzania czasu, wówczas wdrażanie go przez zaniepokojonych rodziców, może zostać odebrane przez młodego człowieka, jako coś niezrozumiałego, jakieś dziwactwo ze strony rodziców, którzy po kilkunastu latach zajmowania się wyłącznie pracą wymyślili nagle jakieś dziwne wieczorki gry w scrabble.

W życiu dorastającego dziecka bardzo wiele się zmienia. Zmiana jest wręcz motywem przewodnim okresu adolescencji. Zmiany nie należą do łatwych, okupione najczęściej napięciem i innymi silnymi emocjami. Ze względu na to  nastolatek potrzebuje, aby w jego życiu mogła być, choć jedna stabilna sfera. Mogą stać się nią rodzice o ile tego nie popsują nadmierną kontrolą i wycofaniem z bliskości. Jeśli będą potrafili być życzliwymi towarzyszami, zadbają o wspólne aktywności wspierające bliskość między nimi a dzieckiem, wówczas mają duże szanse na to, aby stać się stabilnym filarem, którego młodzi tak potrzebują. Bez tego są niestety na straconej pozycji.

Moc Myśl

psycholog Warszawa Targówek

psycholog Warszawa Bielany

psycholog dziecięcy Warszawa Targówek

psycholog dziecięcy Warszawa Bielany

psychoterapia Warszawa Targówek

psychoterapia Warszawa Bielany

Wszelkie prawa zastrzeżone @ Moc Myśli 2022, polityka prywatności