Moc Myśli » Drogowskaz dla rodzica nastolatka

Okres dojrzewania jest specyficznym czasem, ze względu na ilość wyzwań rozwojowych stojących przed nastolatkiem. Zachodząca w organizmie mnogość zmian biologicznych, silnie powiązana z nastrojem, motywacją i celami młodego człowieka nie ułatwia sprawy. Rola rodzica w tym czasie jest nieoceniona. Może być dla swojego dziecka życzliwym towarzyszem procesu w którym się znajduje lub stać się dla niego "kulą u nogi" na drodze którą podąża.

Jak zostać życzliwym towarzyszem dorastającego dziecka?

Wspieraj. Nie bądź przesadnie surowy, jeśli zawali egzamin, albo wpadnie w jakieś tarapaty. Prawdopodobnie już czuje się winny i myśli o sobie źle. Zamiast tego zachęcaj do odkrycia najlepszych możliwych rozwiązań. Gdy nastolatek ma problem z podjęciem decyzji, pokazuj mu opcje. Możesz zaproponować mu zrobienie bilansu zysków i strat każdej z nich. Zaangażuj się w pomoc, nie wyręczaj.

Wysłuchaj z uwagą, bez oceniania. Okaż życzliwe zaciekawienie, gdy twój nastolatek wyraża własne myśli i uczucia. On teraz rozwija własną tożsamość m.in. poprzez usamodzielnianie się, wyodrębnianie od rodziców. Aby mogło się to zadziać, potrzebne jest zaufanie i zainteresowanie dla jego poglądów, nawet jeśli są one sprzeczne z przekonaniami rodzica. Daje mu to możliwość rozpoznawania i wyrażania własnego zdania i potrzeb, a także tego, że mają one znaczenie i zasługują na szacunek.

Unikaj zawstydzania. Bądź wyrozumiały, kiedy popełnia błędy. To okazja do uczenia się. Oczywiście, że każdy rodzić od czasu do czasu negatywnie ocenia zachowanie swojego dziecka, pragnąc aby „wyrosło na ludzi” i dobrze radziło sobie w życiu. Jednak odrzucając jakieś aspekty swojego dziecka, sprawiasz, że będzie czuło się kochane warunkowo, czyli gdy spełni twoje oczekiwania.

Pokaż, że go widzisz i słyszysz. Gdy twoje dziecko przeżywa coś trudnego, przerwij swoje zadania. To ważny moment dla waszej relacji. Czasem wystarczy kilka minut czułej uwagi, by nastolatek poczuł się usłyszany, ważny i się uspokoił. Potwierdź i uznaj jego uczucia. Nastolatek może nie wiedzieć czego doświadcza, w chaosie sprzecznych emocji i myśli. Odzwierciedlające zdania są bardzo ważne. Możesz powiedzieć łagodnie: „Widzę, że jesteś smutny” albo „Widzę, że się złościsz”, „Chcę ci pomóc”. Powiedź mu, że to co przeżywa, jest w pełni zrozumiałe. Kiedy nie skupisz uwagi na nim, gdy cierpi, sam też będzie ignorował swoje przeżycia.

Pytaj o zdanie. Nastolatek chce, abyś liczył się z jego opinią. Będzie czuł się istotny, gdy zaciekawisz się jego punktem widzenia na rodzinne sprawy czy sytuacją w kraju. Poczuje się wartościowy dla ciebie, gdy poprosisz o radę, np. w kwestii urządzenia mieszkania czy wyboru jakiegoś sprzętu. W ten sposób pokazujesz, że szanujesz i cenisz jego zdanie.

Zaciekaw się. Rozmawiaj z nim często o tym, co go interesuje. Wspieraj w rozwijaniu jego zainteresowań i talentów. Młody człowiek który ma jakąś pasje i może ją rozwijać czuje się wartościowy.

Nie krytykuj sam siebie. Zwracaj uwagę na to, by w obecności nastolatka nie mówić źle o sobie. Obserwowanie tego, jak traktujesz siebie, ma istotny wpływ na kształtowanie się jego samooceny. Nie krytykuj też innych, bo dowiaduje się, jak wiele rzeczy także w nim samym może ci się nie podobać.

Doceniaj. Zwróć uwagę, jeśli dotrzymał słowa, zrobił zakupy, wrócił na czas albo wyprał swoje ubrania. Pogratuluj osiągnięć, doceń wysiłek i ciężką pracę. Zauważaj cechy osobowości. Powiedz: „Imponuje mi twoja odwaga. Pomimo że się bałeś, wziąłeś udział w tym wystąpieniu”, „Uwielbiam patrzeć, jak bawisz się z młodszym rodzeństwem, masz tak ogromne serce do małych dzieci. Jesteś opiekuńczy i wzrusza mnie to”. W ten sposób nastolatek uczy się poznawać i doceniać siebie.